1 April
Helaas was het geen grap.
De dag begon goed; we waren bezig in de tuin en in de middag zouden we met elkaar naar een groot tehuis voor ouderen gaan en pantoffels uitdelen, ze bemoedigen en met hun bidden. Ik (Elizabeth) besloot nog even de auto te wassen, dus ik was lekker bezig.
Op een gegeven moment schrok ik van een handeling van iemand, deed een stap naar achteren waar een bloembak stond die niet meegaf, dus verloor ik mijn evenwicht, hoorde gelijk knak en ik wist dat mijn pols gebroken was.
Daar zit je dan net een maand in Roemenië en dan dit. Dan gaat er van alles door je heen, waarom! Ik geloof dat God à la minute kan en wil genezen, alleen gebeurde het nu niet, dan weer de vraag waarom! We kunnen van alles bedenken, God weet alles.
Dan kom je hier in Roemenië terecht in een ziekenhuis en besef je pas hoe gezegend we zijn met onze Nederlandse ziekenhuizen. Voor mijn gevoel zijn de ziekenhuizen hier één grote chaos, maar dat is denk ik een kwestie van wennen.
Ondertussen ga ik door een leerschool van geduld en dingen uit handen geven, niet mijn sterkste punten, dus werk aan de winkel. Alles wat ik kan met 1 hand pak ik op en de rest moet ik even loslaten.
Lukas 1:37 HSV
[37] Want geen ding zal bij God onmogelijk zijn.
Door al mijn worstelingen heen hou ik daaraan vast.
Groetjes van ons team Missie Roemenië,
God Bless you all.